Als het regent trekken de druppels in gesloten formatie langzaam naar beneden over mijn voorruit. Op het raam van de schuifdeur blaast de wind miniriviertjes schuin naar achteren en op het achterraam vertragen dikke druppels in kleine, verzamelen volume en haasten zich verder. Als het harder gaat regenen beslaan de ramen aan de binnenkant en zakt het water in druipgolven langs het glas. De druppels op het achterglas lijken zwaarder aan de bovenkant, maar dat komt omdat ze werken als kleine lenzen die het donker van de rotsen omdraaien met het licht van de lucht.
Als het regent op de Burren weerkaatsen de kalkstenen vlakten de lucht, waardoor het lichter is dan wanneer de zon schijnt. De druppels die aan de kamille blijven hangen, vangen het licht als fonkelende kleinoden.
Ook wordt de zee door de lucht gekleurd. Behalve als het potdicht zit wisselt de zee voortdurend van kleur. De grijstrappen klimmen naar een melkachtig blauw en de golven lichten smaragdgroen op bij doorschijning. Als je in een rockpool, een rotsvijvertje, kijkt zie je hoe langer hoe meer, maar als je er een foto van maakt krijgt het iets magisch. Je ogen kijken door het water, de camera telt het op bij wat je ziet.
Voordat ik ga slapen mag ik van mezelf geen water meer drinken, omdat ik er dan 's nachts uit moet. Maar ik mag wel drie grote slokken om te spoelen, zolang ik het maar weer uitspuug. Als ik daarbij mijn koplamp op heb vangen de druppels het licht en spuw ik vuurwerk in het donker.
Als golven breken wordt water met lucht gemengd, waardoor kleine waterbelletjes ontstaan. Het zonlicht breekt op dit water. Omdat deze belletjes rond zijn, wordt het licht in alle richtingen gebroken. Wit zonlicht is opgebouwd uit verschillende kleuren: rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Een gedeelte van het licht wordt door het schuim geabsorbeerd, een groter deel wordt gereflecteerd.
Omdat er geen enkele kleur méér door het water geabsorbeerd wordt dan een andere, worden alle kleuren in gelijke mate gereflecteerd en zien wij dus wit licht van het schuim afkaatsen. En dus ziet schuim er aan alle kanten wit uit. (Ad Stoffelen, Vroege vogels)
Als bij regen de zon schijnt heb je ertegenover niet alleen een regenboog, maar zie je, als je omhoog kijkt, ook de druppels oplichten in de zon. Als in mijn keukenhol de zon naar binnen kiert worden de stralen pas zichtbaar als ze de stoom van mijn kokerij oplichten.
Als de zon in ondiep, helder water schijnt zie je een lichttapijt bewegen op de bodem. Gouden kringelingen bewegen rusteloos in de wind en als je ze fotografeert zie je dat ze hier en daar opbreken in regenboogkleuren. Carola, mijn 'webmistress', heeft daar de letters van
Licht in water zie je niet of nauwelijks. Daar is een medium voor nodig dat bijvoorbeeld functioneert in contrast, reflectie, transparantie of projectie. Als je het resultaat isoleert van de gebeurtenis blijft er een abstractie over.
De kern van mijn expositie was de verzameling foto's aan de wanden, die Dusty lieten zien in een zonlichtkleed, een gouden sluier. De beelden die ik vlak voor de expositie maakte zijn zo mogelijk nog verfijnder. Om niet te veel te leunen op het charisma van de dolfijn bij het weergeven van de magische combinatie van water en licht, heb ik er tien uitgezocht die bijna abstract zijn. Je vindt ze in de foto afdeling bij het onderwerp 'Dusty'.