Sommige gevolgen worden altijd vergezeld van dezelfde oorzaken. Bij anderen kan dit gevoelig variëren. En dan natuurlijk is er het paradijs waar men in het duister tast.
En donker was het deze kerst. Ik schreef al tussen de regels door dat ik niet al te blij was dat ik helemaal naar Nederland moest rijden omdat mijn VW bus voor de APK moest. Het geld voor de veerboot overtochten en de diesel had ik liever extra aan de auto besteed en voor de moeite was het nou ook niet allemaal zo nodig.

Maar misschien lag de wijsheid toch wel in de APK besloten en was het inderdaad tijd dat ik zelf weer es goed werd nagekeken. In elk geval lagen er wel twee griezels van dwangbevelen op mijn oude huisadres te wachten omdat je om een of andere donkere reden geen lid van de ANWB mag zijn als je in het buitenland woont. Mijn directe toekomst knarste me tegemoet als een traliehek en de combinatie met een tijdelijk verblijf op een verlaten parkeerplaats was ook alles behalve een warm welkom.

Slaapgebrek en een fast food dieet begonnen me te ondermijnen en toen ik tenslotte naar Oldenburg vertrok was mijn aanvankelijke feeststemming omgebogen tot een neerwaartse spiraal die zelfs door de lieve ontvangst van mijn vrienden terug kon worden gezet. Desalniettemin heb ik het uiterste geprobeerd en vestigde mijn hoop op de uitnodiging om met de Kerst even over te komen hoppen naar Ierland door mijn lieve vriendin Sarah.

Ik reed al bumperklevend aan vrachtwagens van Oldenburg naar Eindhoven Airport en het is een groot wonder dat ik daar heelhuids aankwam. Die nacht bracht ik door op de lange termijn parkeerplaats in mijn auto en doorwaakte een bitter koude en akelig eenzame nacht.

De volgende dag viel ik in de in-check rij voor Ryan Air twee keer flauw en kwam bij in een rolstoel. Daarna ben ik met de ambulance naar het Catharina ziekenhuis gebracht waar ik nu op nieuwe medicijnen wordt ingesteld.

Ik moet zeggen dat ik verbaasd, maar heel gelukkig ben met alle goede wensen van zo vele mensen. Mijn warmste dank aan allemaal. Het kan even duren voor ik terug ben in Fanore maar er wordt onzichtbaar hard gewerkt aan een hopelijk Beter Nieuw Jaar!