De meeste mensen houden van dolfijnen. In bijna ieder huishouden vindt men posters en ansichtkaarten, kleine hangertjes en dergelijke snuisterijen, terwijl slechts weinige mensen er ooit een in de natuur of zelfs in een dolfinarium gezien hebben. Hoe komt dat eigenlijk?

De dolfijn wordt als garantie voor goed gevoel verkocht. Hij schijnt altijd enigszins te glimlachen en vriendelijk naar je te knikken. Is dat allemaal het resultaat van uitgekiende dierenfilms en verkoopstrategie?

Spirituele mensen zien nog veel meer in dolfijnen. Ze lijken Lichtboden te zijn, afkomstig van andere ster systemen en hier te zijn om ons te leren in liefde en harmonie te leven. Velen praten over mogelijke telepathische contacten tussen mensen en dolfijnen, sommigen beweren deze te hebben.

Zelf beoefen ik Reiki en Shiatsu en heb ik enige ervaring in Energiewerk. Ik geloof niet in toeval en daarom denk ik dat een diepere zin me hier terecht heeft doen komen, bij Dusty, ofschoon ik nooit meer dan een vluchtige belangstelling voor dolfijnen heb gehad.

Daarom ben ik open en kijk toe.

In de tijd die ze met me deelt schijnt ze heel vaak mijn buik te scannen. Mijn buik is het centrum van mijn bestaan en bij gelegenheid heb ik met andere Lichtwerkers intensief energetisch contact via mijn navelchakra. Dat voelt dan aan als een dikke energieband tussen de anderen en mij en kan zeer sterk zijn. Misschien is het met Dusty net zo, alleen merk ik het niet zo sterk. Ik probeer me volledig voor haar te openen, laat liefde vloeien en soms schenkt ze mij een zeer intensieve tijd, waarin ik haar geheel in stilte mag aanraken. En stilte wil zeggen dat mijn hoofd leeg is en ik volledig in het moment ben, zoals ook bij Reiki. Als ik dan uit het water kom voel ik me verfrist en sterk.

Er waren dagen dat ik haar als vriendin ervoer, ze scheen zeer veel rekening met me te houden, met mij, die vergeleken met haar hulpeloos in het water spartelt. Zo kwam ze in het begin ongelofelijk voorzichtig naar me toe en leek me te leren vertrouwen te hebben. Des te meer ik dit kreeg en besefte dat ze me niets zou doen, des te meer veranderde ook haar gedrag in krachtige bewegingen en halve sprongen op slechts enkele centimeters afstand van me.

Ik heb er plezier in om met haar samen te zijn, maar soms was ik ook behoorlijk in de war. Tenslotte communiceerde ik hier met een wezen uit een andere dimensie, zoals men de zee immers beschouwen kan. Is dit ontmoeten op zich zo overweldigend of heeft ze werkelijk de opdracht mensen verder te helpen op hun weg? Kan ze niet eenvoudig ook van de uitwisseling met anderen genieten, omdat ze zich van haar eigen soort heeft afgezonderd? Als ik zie, en van anderen hoor, hoe snel ze weg is wanneer er een speedboot nadert of iemand nieuw speelgoed mee het water ingenomen heeft, dan komt steeds weer twijfel in me boven. Zou een wezen, dat hier is om mensen naar een leven in liefde en harmonie te leiden een boot boven een potentieel te transformeren mens stellen?

Recentelijk hoort men vaak, dat ze nogal ruw camera's en budgyboards afpakt en daarbij zwemmers behoorlijk schrik aanjaagt.

Ergens verwart me dit.

Desalniettemin zijn mijn persoonlijke ervaringen enkel positief en zeer plezierig. Dat is immers al heel veel en wellicht moeten we niet altijd zoeken naar allerlei boden en heilsprofeten, maar eenvoudig in ons eigen hart kijken. Daar is alles wat we nodig hebben.