Het was op een van die dagen dat ik van Bridie Bay naar Pollenawatch zwom voor Dusty. Na een tijdje zwom ik dan terug, meestal vergezeld door de dolfijn. Soms zwom ze met haar snuit dichtbij mijn rug, waar het zeer doet van te zware dingen tillen, soms zwom ze onder mij, haar snuit bij mijn borst, maar ook zwom ze heen en weer, mijn pad kruisend of springend van plezier. Ik zag haar van achteren op een rog afgaan, terwijl ze kennelijk haar sonar daarop richtte, want de rog fladderde in paniek weg van de bodem.
Dusty moet dit wel grappig vinden. Ik had haar eerder andere soorten zien pesten. Verscheidene malen joeg ze aalscholvers uit het water. Soms leek het zelfs alsof ze hen aan een poot vasthield. Ik zag haar duiken en nog een rog wegjagen. Zo ging het nog een derde en een vierde keer. Toen zag ik als eerste een rog en zwom er vlak overheen. Dusty volgde me onmiddellijk en joeg ook deze weg. Hierna, ik weet het niet helemaal zeker, maar ik geloof niet dat ik daar ooit weer roggen heb gezien.
print versie