De gasslangen hangen aan een haak aan het steile net. Zo struikel ik er niet over of loop ik ze kapot. Als je slimme dingen wilt doen, dan moet je primitief gaan leven. De elementaire problemen die je moet oplossen inspireren tot de prachtigste praktische oplossingen. Zo ontdekte ik net, dat ik de metalen deksel van mijn kookstel bovenop mijn straalkacheltje kan leggen. Dat wordt dan verhit en dan kan er een steen op die warmte opslaat, en wat dacht je van meerdere stenen na elkaar! Om onder mijn stoel te leggen of tussen mijn voeten. Of een ketel water.
Ha, een tochtgat, hoe zal ik die es gaan dichten? De kartonnetjes van een dialyse doos bieden uitkomst. En dan ook nog zo vouwen dat het allemaal precies in elkaar past. Gewoon voor de lol, want morgen ga ik daar echt iets aan doen.
Ik ben mijn tent aan het inrichten voor de winter. Geen zin in alle poespas van huren. Op het weitje, dus. En om dat nou zo min mogelijk onverantwoordelijk te doen, moet de tent voorzien zijn van de wakkerste vindingen. Hoe het geraamte in elkaar steekt heb ik al es verteld in Dolphin Address 27 2012.
Toen ik van Nederland terug kwam lag de tent in duigen, alle vier nokken gebroken. Maar zoals Berlijn uit haar eigen as herrees, zo kon ik het ook. Dus heb ik de nokken versterkt met metaalband. Nieuwe bouten met langere schachten in de buizen aangebracht. De uitscheurende PVC buizen omwikkeld met touw en voorop een ring, afgezaagd van een verbindingsboogje. Was me nog niet sterk genoeg, dus daar nog weer slangklemmen omheen.
Mijn kookstel staat op twee omgekeerd gestapelde visbakken en dan daar bovenop binnenin een derde. Mijn keukenschap rust op een vat met regenwater en een emmer met zeewater, die tevens dienst doet als 'friskast'. Mijn melk blijft nu veel langer goed. Het broeikas effect van de tent is me uitermate welkom en die stijgende zeespiegel, ach, dat gebeurt hier meestal twee keer per dag.
Het liefst zou ik de achterkant van de bus voor de ingang van de tent parkeren, maar dan zitten de openslaande deuren in de weg. Maar ik kan de bus vlak voor de tent rijden en dan door de schuifdeur naar binnen. Dan geeft hij ook nog meer beschutting.
In de hoek mijn trouwe vuilnisbak met gerecyclede monovin als deksel. Eigenlijk is de hele tent daar omheen gebouwd. Die bak heeft zooo'n baard!
En ik zit aan mijn pallettafel. Het bovenblad gedekt met karton. Aan een kant vastgeschroefd aan mijn buitentafel, aan de binnenkant twee poten van PVC buis, gestoken op lange pennen. Staat als een huis en dat moet ook, want ik wil er aan beeldhouwen.
Boven de tafel heb ik de stalen buis, die Sean Callagy afgelopen zomer bij Doolin heeft opgedoken, tussen twee lange pennen in het frame gehangen. Oorspronkelijk bedoeld om de winddruk op de zeekant van het zeildoek te verdelen. Maar inmiddels heb ik al uitgevonden dat ik mijn ledlampje met magneet daar in elke gewenste stand omheen en over de hele lengte kan aankleven. Ook kan er van alles aan en overheen hangen, van stroomkabels tot wasgoed.
Details te over, van houtschroeven met sluitringen om te voorkomen dat het zeildoek uitscheurt tot een stukje afgezaagde buis onder mijn ritselkist, zodat ik hem makkelijker van onder de tafel kan uit- en inschuiven.
En waarom zou ik hier geen elektriciteit hebben! In de bus heb ik een stekkerdoos aan mijn 12 volt kabel aangesloten. Vandaar loopt een snoer naar het halogeenlampje boven de pallettafel, dat behalve licht ook een aangename hoofdwarmte verspreid.
En waarom geen broadband! Nog een 12 V snoer dus dat de antenne voedt en een kabel voor de pjoetr. Facebook, here I come!
Vanuit Nederland heb ik deze zomer een gas-straalkacheltje meegenomen. Deze geeft lekker warmte in de tent. Als ik niet rijd, kan ik elektriciteit opwekken door de motor af en toe stationair te laten draaien, met als bijproduct warmte. Zo heb ik dus twee toevluchten als het gaat vriezen. Worst case scenario zet ik de straalkachel in de bus met een portierraam open.
Binnenin de tent wil ik nog een tent maken. Dan heb ik lucht isolatie en kan ik binnenin tochtvrij maken. Een ding wel. De tent moet pijlsnel platlegbaar zijn. Dat blijft een karwei, maar er staan enkel twee staken en ik zal een paar dingen als het keukenschap en het gasstel op de grond moeten zetten. En dan scharnier ik hem plat. Maar niet eerder dan in een gierende storm.
Maar voorlopig heb ik een pracht van een gezellig onderkomen en het zal er nog mooier uitzien en beter ruiken als ik een baal stro over de grond heb gespreid. Vanmiddag stond er een koude wind, maar toen kwam Willem op bezoek en even later Mary. Meer kunnen er ook niet in, maar voor gezelligheid is er altijd plaats.