Toch waren we in County Clare met z’n allen een tikje teleurgesteld. De golven waren niet hoger dan 4, 5 meter geweest. Op zich hoog zat, maar op geen stukken na de 14 meter die ons was beloofd. Daarentegen hadden vrijwel alle maandag kranten wel een foto, genomen bij Mullaghmore, van een surfer die bijna in het niet viel bij een golf die acht tot tien keer zijn lichaamslengte mat. Nu ben ik weliswaar geen surfer, maar water in vrijwel iedere vorm blijft mij boeien. Volgens welingelichte kringen was Mullaghmore, een eindje ten noorden van Sligo en in 2,5 uur te rijden. Nu had ik vandaag de hele dag tijd, en omdat er voor het midden van de week nog meer hoge golven voorspeld werden, ben ik hier heen gereden.

Het centrum van Mullaghmore bestaat uit een meeneem Chinees en een hotel met broadband. Die kwamen dus goed van pas en na enig zoeken kon ik ook een redelijk horizontale parkeerplaats vinden om de nacht door te brengen. Nu sta ik dus in het pikkedonker naast een weg waar tot nu toe nog niet één auto is langs gekomen. Diep beneden me grauwt de oceaan. Hier komen de golven totaal ongeremd vanuit Canada op de Ierse kust aan. Wordt natuurlijk vervolgd.

Woensavond
Gisteren en ook tot vanmiddag was het een beetje op de plaats rust. Dat mocht ook wel. De laatste tijd heb ik zoveel gereden dat ik eelt op mijn linkerschouder heb van de veiligheidsgordel.
Het waait hier onvoorstelbaar hard. Ik kan het voorportier enkel met beide handen open krijgen als ik vanuit mijn serre wil fotograferen. De wagen bokt in de wind, of liever gezegd, het lijkt wel een rodeo stier.
Vanmiddag begon er diepte tussen de golven te komen. Ik heb alvast maar een serie foto’s genomen, maar locals hebben me verzekerd dat dit nog niks was vergeleken met afgelopen zondag. Ik hoop wel dat ik een beetje slapen kan vannacht, want morgen kon het wel es mijn gigantische golvendag zijn. Wordt uiteraard vervolgd.

Donderavond
Storm zat, maar echt hoge golven, ho maar. En nou kan ik wel de Canadezen de schuld geven, of het Ierse meteorologisch instituut, maar in Groningen zeggen we dan: ‘Achteraf kin je ’n kou in de kont kiek’n. Hier zeggen ze: ‘The sea giveth and the sea taketh away’, onlangs nog opgevat als ‘She giveth and she taketh away’. De foto heb ik gejat uit een Ierse krant. De regen rikketikt zonder ophouden de hele week al op mijn autodak. Geen hoge golven, maar water zat.