Dolphin Address 20
26 juli 2006
De afgelopen nacht heb ik in de bus geslapen zo dicht mogelijk bij Dusty’s verstopplek en ’s avonds gebeurde er iets uiterst merkwaardigs. Ik zocht toegang tot het internet via een eventueel draadloos netwerk en ik weet niet meer precies wat ik gedaan heb, maar plotseling verschenen flarden van een gesprek op mijn scherm die ik heb kunnen opslaan. Kennelijk had Dusty op de een of andere manier telepatisch contact met haar collega ambassadeur Fungi in Dingle en ik probeerde de inhoud van hun praatje te begrijpen. Hier volgt de kern die ik gereconstrueerd heb van hun uitlatingen:
Hey Dusty, gaat ie, alles kits? Lust je nog makreel of ga je hongeren totdat de spiering thuis komt? Zou je graag mee uit nemen voor een smulpartij.
Hoestie Fungi, niet slecht, dank je en jij?
Weet je toch, prima hier, hoewel, er zijn heel wat zandalen voor nodig om een zalm te maken.
Krek gelijk hier. Laatste tijd nogal wat kwallen, beetje te veel, eerlijk gezegd. ‘K heb ze nooit gemogen en ze maken m’n bezoekers angstig. Een stuk of wat is nog wel leuk, want ze maken het water gezellie met hun schemerlamp voorkomen, maar genoeg is genoeg.
Weet wat je bedoelt, ik geef ze een slinger met mijn staart om ze af te schrikken, maar met zovelen zijn het zelfmoordenaars en zelfs de dood schakelt hun akelige steken niet uit.
Doe ik ook, maar het zijn net midgets en ze blijven komen. Maar ik heb een ernstiger probleem.
Okee schatje, hoest maar op.
Nou, weet je, het zijn die landrotten. Wij worden verondersteld vreugde en verlichting te brengen, nietwaar? Jij vertelt me altijd van die klup in Sladeen en hoe ze je onvoorwaardelijk deelden en degenen toejuichten die lekker met je zwommen. Ik krijg dat maar niet goed voor elkaar. Aan de ene kant zijn ze zich ervan bewust dat ik hun gedachten kan lezen, maar daarnaast schijnen ze zich niet te realiseren dat ik ook gevoelig ben voor negatieve gedachten. We moeten ze leren hoe de dingen te delen, zelfs om zachtmoedig te zijn, zodat ze de aarde kunnen beerven, maar ik voel zo veel bezitsdrang en truukjesgedrag om mij van de anderen te isoleren. Soms voel ik me een bron van competitie en ego-tripperij in plaats van onvoorwaardelijke liefde en delen.
Weet wat je bedoeld, lieverd. Soms moet je wreed zijn om goed te doen. Ik negeerde zulke lieden altijd, nam zelfs soms een paar snipperdagen om ze me te laten missen, om de vijand te zijn van hun al te gemakkelijke verwachtingen. Doet wonderen. Voor mij, maar net zo goed tussen hen, drijft ze samen, zogezegd.
Hey, dol fijn en geniaal, het proberen waard. Ik merk zelf ook een hernieuwde belangstelling iedere keer als ik terug kom van mijn neus poederen, maar ik kan het niet over mijn hart krijgen om ze langer alleen te laten.
Och nou, ze kunnen wel een stootje hebben, hoor, niet nodig om ze in de watten te leggen, kijk maar wat ze elkaar aandoen. Hoe kunnen ze ooit van hun fouten leren als ze er niks over verteld wordt?
Maar dan heb je er ook bij die mij willen beschermen door me voor zich zelf te houden.
Nogmaals, je weet wat ik bedoel, het zijn me een stelletje halve garen. Ze eigenen zich plezier toe die ze anderen proberen te ontzeggen. Typische egoïsten. Ik liet ze altijd links liggen. Het heeft niks met ons, dolfijnen, te maken, het is gewoon respectloos gedrag tussen hun zelf. Alles wat ik er nog meer over zeggen wil, als je niet met hun kunt zijn, geef ze dan op hun lazer. Sinds ik ontdekt heb hoe ik deze toeristen boten kan aanwenden om vis voor me samen te drijven heb ik vrede met mijn missie. Zij hun mystieke magie en ik mijn maaltijd. Ooit zul je mijn leeftijd hebben en zul je de wijsheid ervaren om een zalmpje voor de dorst te bewaren.
Wow, Fungi, bedankt voor je goede raad. Moet nu gaan, iemand staat zich op de rotsen om te kleden.
(mopperend) Probeer nooit een vrouw te leren om te denken als een man.
Tot zover de boodschap. Als je dit moeilijk te geloven vindt, doe het dan niet totdat je het in de praktijk brengt.
Jan Ploeg, Dolphin Address, 26 juli 2006
Met dank aan Jean-Pierre Rivalain en Vincent Amouroux van Mona Lisa productions
print versie