Dolphin Address 7
16 juni 2002
Het zou me zo langzamerhand niet meer verbazen wanneer, als gevolg van het terugvloeien van de aanhoudende regen, het zoutgehalte van de territoriale wateren van Ierland tot een voor dolfijnen onaanvaardbaar laag peil zou zijn gedaald. Maar deze terugval in biomassa zou, zoals we dat van Moeder Natuur mogen verwachten, ruimschoots gecompenseerd worden door de aanwas aan land van de Lilliputter onder de vliegen, de midge, doorgaans 'midget' genoemd.
Voorzover ik weet is er in het Nederlands geen naam voor, of het zou al 'dwergvlieg' moeten zijn. Een wat brave benaming, die in geen verhouding staat tot de zelfmoord terreur waar deze schepselen zich achteloos aan overgeven. 'Het doet hun meer kwaad dan dat het ons doet' lijkt overmoedig in hun banier gebeiteld.' Naar verluidt hebben de Amerikanen er wel een woord, of liever, een zinnetje, voor: 'No see 'ums' en dat is, zoals wel vaker met Amerikanen, bijna waar. Ze zijn inderdaad nauwelijks groter dan een komma, hoewel ze eerder iets van 'ga maar' oproepen. En ze geven ook een duidelijk beeld van de kwetsbaarheid van Guliver. Het is het soort diertje waarvan er enerzijds met gemak een miljard in een kubieke meter gaan, maar waarvan anderzijds datzelfde kuub voldoende is om een dorp met kerk voor minstens drie jaar onbewoonbaar te verklaren. Ze steken niet, ze bijten en dat jeukt.
Destijds onder 't zagen hebben ze met z'n allen een hap uit mijn gezicht genomen en gedronken uit alle vier mijn ooghoeken. Niks helpt echt omdat ze elkaar uit eindeloze voorraad opvolgen. Krabben of slaan heeft enkel als effekt dat ze zich psychologich vermenigvuldigen. Zo denk je ze al spoedig te voelen op plaatsen waar je dacht dat ze helemaal niet konden komen. Daar staat tegenover dat je ze gemakkelijk de schuld kunt geven van ieder ongeriefje wat zich op je lichaam voordoet. Ook maken ze zich minder belangrijk door 'dwerg' te heten. Naar de muren van Keith's badkamer te oordelen, sterven midgets volgens Christelijk voorbeeld, namelijk met de vleugels gespreid. Tot slot dringt zich een vergelijking met de in Groningen zo gehate 'neefjes' op. Op individueel nivo kun je beter met een midget te maken hebben, want de steek van een 'neefje' duurt aanzienlijk langer én is veel heviger dan het ongerief dat één midget kan veroorzaken. Maar in werkelijkheid is de aanwezigheid van 'neefjes' enigszins beperkbaar en de bestrijding van midgets beter beschrijfbaar als 'dweilen met de kraan open'. Op zich zijn midgets vrij makkelijk te doden in tegenstelling tot neefjes. Ik denk niet dat ze te kruisen zijn tot makkelijk te doden neefjes en ik moet er helemaal niet aan denken dat midgets ook nog zouden kunnen steken. Op dit punt moesten we Moeder Natuur maar rustig laten slapen.
De 'Chipper'
Het is niet omwille van de kijkcijfers dat ik mijn gezondheid in de waagschaal zette, maar meer om de grenzen van mijn 'hongertheorie' te verkennen. Nergens op aarde zal enig menu datgene aanprijzen dat het meest van node is voor een smakelijke maaltijd. Het is nergens te koop en men kan het elkander en zichzelf slechts wensen: een goede eetlust, botweg technisch 'honger'. Het kwam me voor dat iets wel heel erg moest tegenstaan, als je het, ondanks een trek als de schoorsteen van een steenfabriek, voorbij liet gaan.
Aan het eind van de middag was ik, met drie boterhammen breakfast in m'n buik, bereid tot het uiterste. De lokatie waar ik mijn rauwe bonen wilde zoeten had ik ook: de 'Chipper'. De 'chip' komt rechtstreeks van de aardappel en slaat hier op de Ierse tegenhanger van de Hollandse Patattent. Er liggen hier de nodige verschillen. Als ik terug ga naar Cafetaria Rex in Delfzijl of naar 'Succes' aan de Carolieweg in Groningen, dan is er nog iets van herkenning: het hygiënische tegelwerk, de kruk/zithoek verhouding, de defensieve bar. Maar waar in Holland de aankleding verzachtte, het aanbod zich diversificeerde en de lokaliteit zelfs dmv. de jukebox een aarzelend subcultureel karakter aannam, bleef het hier nog het meest lijken op de ruimte waar het voedsel uiteindelijk ook weer terug keert.
De volstrekt fantasieloze ruimte is van vloer tot plafond met vergeelde tegels bekleed. Behalve de bar, van waarachter een handjevol bedienend personeel het moet kunnen bolwerken tegen een uitgehongerde massa, staat er anderhalf tafeltje, waarop een kilo zoutstrooier en een liter ketchup. Geen gek idee om hier iemand z'n alternatieve straf uit te laten dienen. Er is hier maar één menu en dat is gelijk ook het enige wat hier aan de muur hangt. Dan piekt mijn aandacht: ze hebben hier niet alleen 'quarterpounders', ze hebben hier zelfs een 'halfpounder'. Roekeloos geworden door de honger, maar ook wel erg nieuwsgierig, bestel ik de 'half-pounder' èn chips natuurlijk. Kom daar maar eens om bij Mac Donald.
Het publiek bestaat zonder uitzondering uit kaalgeschoren jongens. Daardoor gaan ze toch wel erg veel op elkaar lijken, net als chinezen of negers, vroeger. Alleen hun willen dat zelf.
De half-pounder arriveert en ik wil hem bijna teleurgesteld terugduwen: het is gewoon een Big Mac met twee schijven van een Quarter-pounder. Niks zwaargewicht. Zo kan ik ook een auto optillen: wiel voor wiel. Voor de chips zal niet meer dan één aardappel zijn aangesneden. Het plastieken bakje vaart naar me toe als een notedopje over de Blasket Sound, zoals gezien van Slea Head. Dit alles wordt nog net niet op de bar gegooid door een vroeg-oude vrouw, wier haar dradend uit heur paardestaart sliert en wiens gezicht niet veel verschilt van de vormeloze jogging-broek kont die ze tot nu naar mij gekeerd had.
Maar dat was nog niet alles. Ik zette mijn tanden in de onwijs dikke 'burger' en geloofde mijn eigen verhemelte niet. Nog een hap en nog één schakelde de hapzucht in mijn kaken op en het bleef maar komen. Ik zette al mijn schrap opzij en gaf me over aan de zegen van mijn honger. Had ik het lef nog om mijn scepsis op de chipvloot los te laten? Dat had ik, maar ook hier, zelfs zonder ketchup, vierde ik mijn sneven: ze waren niet te groot, ook niet zo klein als 'french fries', die je eigenlijk met handenvol moet eten. Maar 'crisp' van buiten en volmondig zacht en smakelijk van binnen. Voor mijn ogen veranderde de hongerige meute in mensen met ogen groot van verwachting. De tegels werden warmer van kleur en spiegelden de kruimige geur van de patat. Eén van de jongens, die door zijn ontbrekende haardos toch wel aan gezicht won, maakte een opmerking tegen de vrouw achter de oven die daarop atletisch dubbelsloeg van het lachen.
Ik veegde mijn mond af, stond op en riep een bedankje. Ze glimlachte terug met gulle, lieve lippen. We wisten allebei dat ik weer terug zou komen.
De volgende tekst heb ik gelezen en vertaald in de BOEKwinkel van Keith's vriendin Juli:
NIEUWE TECHNOLOGISCHE DOORBRAAK
BOEK is een revolutionaire doorbraak in de technologie: geen draden, geen electrische circuits, geen batterijen, niets om aan- of af- te sluiten. Het is zo gemakkelijk te gebruiken, zelfs een kind kan het bedienen. Compact en portable, het kan overal gebruikt worden -zelfs in een leunstoel bij de kachel- en toch is het krachtig genoeg om evenveel informatie te bevatten als een CD-ROM.
Zò werkt het:
BOEK is geconstrueerd op opeenvolgend genummerde vellen papier (herbruikbaar), die elk duizenden informatie-bits kunnen dragen. Deze worden opgesloten in een op maat gemaakt hulpmiddel dat 'omslag' heet en dat de vellen in de juiste volgorde houdt.
'Opaque Paper Technology (OPT) (vert.: 'Blind Papier Technologie') stelt de fabrikanten in staat om beide zijden van het papier te gebruiken, waardoor de informatie dichtheid verdubbeld wordt en de kosten verminderd. Experts zijn verdeeld over de vooruitzichten om de informatie dichtheid verder te vergroten; voorlopig gebruiken BOEKEN met meer informatie gewoon meer pagina's.
Ieder vel wordt optisch gescanned en de opgenomen informatie gaat rechtstreeks naar je hersenen. Een knip met de vinger brengt je naar het volgende vel. BOEK kan op elk moment ter hand genomen worden en worden gebruikt door het enkel te openen. BOEK crasht nooit of moet worden geherformatteerd, hoewel het, zoals andere hulpmiddelen, kan worden beschadigd als er koffie op gemorst wordt en het wordt onbruikbaar als het te vaak op een harde ondergrond valt. De 'browse' eigenschap (het 'zwerfzoeken') stelt je in staat om instant naar welk vel dan ook te gaan en om voor- en achteruit te gaan naar wens. Veel BOEKEN hebben een 'inhoudsopgave', die de exacte locatie van elke keuze van informatie voor onmiddellijk gebruik mogelijk maakt.
Desgewenst stelt een 'BOEKENlegger' accessoire je in staat om BOEK op exact dezelfde plaats te openen waar je in een voorgaande sessie gebleven was, zelfs als het BOEK gesloten is geweest. BOEKENleggers passen naar universele ontwerpstandaarden; zo kan een enkele BOEKENlegger gebruikt worden in BOEKEN van verschillende fabrikanten. Andersom kunnen talrijke BOEKENleggers gebruikt worden in een enkel BOEK als de gebruiker talrijke inzagen ineens wil opslaan. Het aantal wordt enkel beperkt door het aantal paginas in het BOEK.
Je kunt ook persoonlijke aantekeningen maken bij BOEK tekstfragmenten met optionele programmeerinstrumenten, zoals pen en potlood.
Portable, duurzaam en betaalbaar. BOEK wordt verwelkomd als de voorloper van een nieuwe amusementsgolf. De aantrekkingskracht van BOEK lijkt zo zeker dat duizenden inhoudelijke vormgevers zich aan dit podium verbonden hebben en investeerders schijnen zich te verdringen. Let weldra op een nieuwe vloed van titels.
Oorspronkelijke tekst:
The Dingle Bookshop
Green Street
Dingle
County Kerry
Ireland
066-915-2433
Dit was Dolphin Address no. 7, 16 juni 2002, Jan Ploeg
print versie