Gebaseerd op vele observaties meende ik in Dolphin Address 3 enig zicht te hebben op Dusty’s woede uitbarstingen. Daarom leek het me het uitproberen waard om mijn Belgische vrienden groen licht te geven. Beiden hebben een respectvolle instelling en ruime zwemervaring met dolfijnen en sinds Doolin 3 jaar geleden heeft Dusty bij mijn weten geen zwemmers meer bedreigd.
Afgelopen vrijdag waren we op Inisheer en rond een uur of twee kwam Dusty naar de pier. Craig was al in het water en stoeide robuust met Dusty. Amandine kwam er bij en Dusty gedroeg zich voorbeeldig, verdeelde haar aandacht tussen beiden en het was heerlijk om te zien hoe speels en onbekommerd ze door het heldere water gleed.
Foto Amandine van Cauwenberghe
Plotseling en zonder duidelijke aanleiding begon Dusty water naar Amandine te spatten door haar kaken open en dicht te klappen. Het was heel laag water, het stond bijna een meter onder de pier trap, zo dat Amandine er op eigen kracht niet uit kon komen, maar ze reageerde heel rustig. Dusty begon met haar staart te slaan en ik zei Amandine dat ze er maar beter uit kon komen,d en stak haar mijn hand toe. Dusty kwam dichterbij en gaf Amandine een kopje. Ze bleef heel beheerst, nam mijn hand aan en plotseling was daar nog een hand van een boom van een bijstaander en trokken we haar op het droge.
Dusty leek eerst tevreden met Amandine’s uitstap, maar even later leek het alsof ze spijt had van haar drieste gedrag. Meerdere malen lichtte ze haar hoofd een weinig uit het water en vlijdde het terug in deemoed, alsof ze zichzelf kleiner maakte. Amandine bleef een poosje op de trap en ging toen van de oever het water weer in. Samen met Craig zwom ze terug naar de slipway, hand in hand. Dusty doddelde vredig mee, maar toen Amandine er uit ging begon Dusty weer tegen haar te bitchen. Vlak daarop ging haar vriend, Romano, het water in en zwom, met Craig en Dusty uit, richting boeien. Het was te ver weg om te volgen, maar later hoorde ik dat Dusty ook Romano bedreigd had.
Ik weet zeker dat Dusty me een paar keer heeft laten weten, dat ze niet blij was als ik niet in het water kwam. Een keer heb ik gedocumenteerd met foto’s in Dolphin Address 2011, edition 9. Haar teleurstelling over dat Amandine het water uitging mag niet erg aannemelijk klinken in menselijke logica, maar haar aandachtsboog is heel anders dan de onze en ik zou dat niet willen uitsluiten. Bovendien heb ik dit niet zelf gezien.
Hetzelfde geldt voor Romano’s ervaring. Nadat zij er uit ging voegde hij zich bij Craig. Ze zwommen uit naar de boeien en Dusty begon ook op hem te katten. Ik ben al lang blij dat niemand gewond raakte, maar het was vrij beangstigend. Ik ben ervan overtuigd dat niemand iets te verwijten is en heb van nabij gezien hoe behulpzaam Craig handelde. Maar ik heb wel weer gezien dat het geen goed idee is om een nieuwe zwemmer met Dusty te laten kennis maken in de tegenwoordigheid van een oude vriend van haar, zowel in als buiten het water. Craig en ik zelf, in verschillend opzicht, hebben wel mogelijk aanleiding hebben gegeven tot de woede die ze afreageerde op Amandine. Ik heb haar enkel eerder zwemmend mensen lastig zien vallen in 2002, Keith’s vriendin, mijn vriendin in 2011 en toen ze terug was in Fanore, met Kate en 2 vrienden.
Dusty heeft verscheidene nieuwe vrienden gemaakt sinds de Doolin incidenten, 3 jaar geleden en ik denk dat dit goed voor haar is. Isolatie zou haar enkel meer frustreren. Maar zoals nu weer blijkt moet dit zeer zorgvuldig gebeuren, doordacht in het licht van voorgaande ervaringen. Het is me duidelijk dat ik buiten haar gezichtsveld moet blijven bij nieuwe introducties en dat bij voorkeur niemand anders in het water zou moeten zijn.
Tot aan 2013 hebben wij Dusty meegemaakt als vrij ontspannen, altijd met half geloken ogen zwemmend. Daarna is haar ooggedrag aangrijpend veranderd, ze is veel waakzamer geworden. Ik kan dit niet exact in tijd of gebeurtenis plaatsen, maar het haar van Doolin verjagen met een electrische veeprikker om te voorkomen dat ze de constructie van de nieuwe pier ophield, heeft haar vertrouwen ernstig aangetast. Dat was een goedkope en wrede oplossing die haar tot op vandaag de dag door het hoofd spookt. Je vraagt je af of het gebrek aan expertise is van de IWDG of pure apathie. En zo lang de politiek zich meer zorgen maakt om haar verantwoordelijkheid af te dekken dan advies in te winnen uit de zorgzaamheid en expertise van de mensen die haar kennen vanuit vrijwel dagelijkse ervaring, de vaste zwemmers, kunnen we geen ontspanning van ambtelijke zijde verwachten. Ieder uitval van Dusty zal nieuwe blinde woede veroorzaken.
Om nogmaals de wezenlijke Dusty te laten zien, hier zijn een aantal van mijn laatste video’s.
Jane speelt met Dusty en de lamp
en wat nog meer ter tafel kwam