(Yankee Lady, so good to me
Yankee Lady just a memory,
Yankee Lady so good to me,
your memory, that's enough for me)
(Jesse Winchester)
Ierland wordt geregeerd door de wintervorst maar ik heb het zo warm als een schaap. Behalve mijn handen en die kunnen weinig doen in de warmte van mijn broekzakken. Niet dat de oranje handschoenen die ik verleden winter bij een Gelderse rookworst cadeau kreeg werkeloos in de diepe zakken van mijn poolexpeditiejas omhangen, maar evenals mijn kunstleren werkhandschoenen zijn ze maar beperkt handig. De buizen in elkaar zetten en het tentzeil overtrekken gaat wel, maar knopen vast- of losmaken moet toch echt met de blote vingers. En als deze zo koud zijn dat ze alleen nog maar pijn voelen, dan neem ik het er even van en blaas ze weer warm over een mok thee.
Er zit een uitstekende verwarming in de bus, maar dan moet de motor het wel doen. Uitgerekend op de avond voor oudejaarsavond begaf de dynamo het. Dinsdags dus. Met een beetje geluk kon er eentje uit een sloopbusje in, maar dat beetje bleek inderdaad te weinig. Dan werd het niet eerder dan maandag. De motor liep nog wel, maar hij laadde niet meer op. Mij werd aangeraden om, eenmaal op het weitje, liefst maar helemaal niet meer te starten, zodat ik maandag nog op eigen kracht naar Connole in Kilfenora kon rijden. Op het weitje heb ik uitgebreid geparkeerpiekerd. De onzekere factor was de windrichting. Zeker was dat ik met mijn hoofd hoger dan mijn voeten wilde slapen. Na een aantal probeerplaatsen besloot ik de auto met de neus naar het noorden te zetten, om het best tegen de koudste wind beschut te zijn.
Woensdag dacht daar anders over. Er kwam een windje van de berg af, niet meer dan een zuchtje. Hoewel het schuin op de achterkant van de bus stond leek het me de moeite waard om de tent op te bouwen. Tot een uur of drie 's middags was er niks aan de hand, maar toen kwamen plotselinge windstoten en moest ik de tent volgens noodscenario opbreken. Met stenen hield ik het zeil vlak tijdens het opvouwen en toen alles uiteindelijk gelukt was, keek ik tevreden terug op het voorbije jaar. 's Avonds hebben Willem en ik het nog es breeduit overgedaan in de pub en om 12 uur heb ik heel Fanore een hand gegeven. Bovendien heb ik mijn recordinname van het vorige oude jaar geëvenaard met vijf pints.
Donderdag stond ik alleen op, terwijl mijn kater uitsliep. Het weer was prachtig, weinig wind, ideaal om over de rotsen naar Bridie te lopen. Verrassend ongerept op de allereerste dag van het nieuwe jaar. Daarna nog even Joan en Robin gelukkig nieuwjaar gewenst, nog wat spulletjes uit mijn opslag in hun schuurtje gehaald, waaronder een stapeltje film-dvd's, die ik alweer een beetje vergeten was. En zo eindigde de dag toch nog in een Japanse vechtfilm (Azumi) van een jaar of tien geleden.
Vrijdag nam ik een kloek besluit. De wind kwam nog steeds van de berg af, maar nu wel iets krachtiger. Ik startte de bus en zette hem met de neus in de wind en de kont hoog.
Zater- en zondag lekker gewerkt en aardig opgeschoten. Een van de beide bultrugflippers is klaar om geschuurd te worden en de andere is halverwege. Eenmaal bezig ben ik mijn eigen kacheltje.
Maandagmorgen was het einde van de lange duur, maar het duurde nog langer, want de accu van de bus was morsdood. Kilfenora Connole moest komen om de bus te jumpstarten. Deze hield het precies uit tot de grenssteen van Fanore. Toen heeft Connole de hele jumpstartbox onder de motorkap van de bus gestopt en kon ik verder, met de verwarming op maximaal.
De spoel van de dynamo moest overnieuw worden gewonden, tenminste dat heb ik begrepen uit de technische terminologie die me met een vet Iers accent werd voorgehouden. Dat moest in Ennis gebeuren en theoretisch kon de bus dezelfde dag nog weer rijklaar zijn. Ik besloot mijn heil te zoeken bij Vaughns, een prachtige, echt Ierse pub compleet met 'pubgrub', eten uit de kroegtrog. De rest van de dag heb ik gewerkt aan 'De anatomie van een golf', een fotoserie die deel uitmaakt van mijn golvenepos 'Washed up in Ireland'. De praktijk wees uit dat de dynamospoel pas de volgende dag kon worden aangeleverd, maar de bus stond in plaatselijke staat van ontbinding op de brug in Connoles garage. Ik stelde voor om de bus te laten waar hij stond en dat ik in de bus, binnensdeurs dus, de nacht zou doorbrengen. Ik kreeg de sleutel van de garage en ging terug naar Vaughns om de avond verder aan het bewerken van mijn foto's te wijden onder het genot van een pint. En toen ik daar de rillingen van kreeg, een Irish coffee, opgevoerd met een fikse scheut whiskey dus.
Vandaag is het dinsdag en het moet nu wel lukken met de bus. Een geluk bij een ongeluk was inderdaad dat ik in de bus in de garage kon slapen, want het vroor vannacht zes graden.
Al met al een koel begin van het nieuwe jaar. Ik kan me er nu al op verheugen dat ik vanavond de motor weer kan laten draaien zodat ik de verwarming aan kan doen.
Niet dat ik dat per se doe, maar de gedachte dat het kan, werkt al verwarmend. Zoals een suikerzakjeswijsheid zegt: 'A few shillings in the pocket is good for the nervz' en enkel de gedachte dat het weer kan, werkt al verwarmend.
Om een uur of drie was ik het wachten zat. Het gevoel bekroop me dat de bus inmiddels al lang gerepareerd was, maar dat men vergeten was om, zoals beloofd, mij even te bellen. Maar bij de garage bleek dat de dynamo nog steeds niet terug was. Ik ben toen maar een eindje gaan wandelen, waarbij mijn aandacht vooral getrokken werd door de mosjes en andere kleingoedplantjes die op en tussen de stenen muurtjes langs de weg groeiden. Wat de hele dag in de schaduw had gestaan was nog steeds bedekt met ijskristalletjes en waar de zon had geschenen waren kleine smeltdruppeltjes waarin het licht gevangen werd. Toen ik een dik uur later weer terug kwam bij de garage bleek de dynamo nog steeds niet terug. Ik ben toen maar in de bus gaan zitten om mijn net genomen foto's uit te zoeken en te bewerken. Kort daarna kwam de dynamo en moest de brug omhoog om voor onderin het onderdeel te monteren. Mij werd gevraagd of ik in de bus wou blijven zitten. Als het kon, graag. En zo kwam het dat ik hoog bovenin de garage zat terwijl de dynamo werd gemonteerd. Vorstelijk, maar eigenlijk had ik eerst even moeten plassen. Typisch geval van hoge nood.