Dolphin Address 19
08 juli 2006
Eindelijk dacht ik weer dingen te kunnen Doen op plaats van dagenlang zoeken op de pjoetr en vergeten wat ik precies geprobeerd had wanneer het net niet lukte. En dan zit hier weer bijna een hele avond laat nota bene Quick time te downkloten.
Het valt niet mee om de allerbeste beelden te organiseren. Ik heb de Everio camcorder gekocht vanwege de drie sensoren en omdat het schermpje achterop zit en dattie piepklein is en in een minimale waterweerstands behuizing past, die, gemonteerd op een watervleugel, bijna statiefstabiel opneemt, uiterst wendbaar is en unieke glijvluchten mogelijk maakt.
Maar de footage komt in MOD files en daar kun je nergens mee terecht dan dmv. sleep en hernoem routines. Editen, op een CD branden en dan per snail mail naar Carola in Grunnen. Ik werd er even batterijgek© van.
Dus op de boot overgeschakeld, maar al te graag. De goeie dingen heb ik er weer aangebouwd, sterker en steviger. De nieuwe, derde, teil is veel secuurder pasklaar. Als drijf-been heb ik een ietwat getailleerde vorksteel, rond dus, zodattie draaien kan binnen het hefraam en een heel mooi gevormde, fijnjarige, kaarsrecht generfde essen bijlsteel als hefboom met een fijne zaagspleet in de kop voor de koeling, haha.
Aqua-reka! Ik heb het gevonden, dwz. wat er mis is met mijn boot en wat ik er aan doen kan. Even bijfrissen: ik duw de mono met de drijfas, vlak en aan het voeteneind naar beneden. Deze buigt dan naar boven en slaat om bij het heffen. Daardoor wordt water schuin achterwaarts naar beneden of omhoog geduwd en zo ga je vooruit.
Foto: Willem Verhulst
Het hef- en drukpunt vanwaar ik kracht uitoefen op de monovin, vanuit de boot, ligt besloten in het scharnierpunt van de hefboom. Dat is dus voor op de ton. Nu ben ik veruit het grootste gewicht in de boot. Er is niet zo gek veel kracht voor nodig om de boot op dat punt op te tillen. En dat is goeddeels wat ik doe. Doordat de waterweerstand groter is dan het gewicht van de boot, duwt de monovin meer de voorkant van de boot op uit het water of heft het naar beneden, dan dat ze water naar achteren duwt.
Daarom ga ik nu een watervleugel onder de punt monteren, die geeft niet alleen tegenwicht aan de neer- en op beweging, maar trekt ook een stabiele baan. Als ik nou de vleugel beperkt laat scharnieren, wat zou er dan gebeuren? Als ik zwem duw of hef ik gelijktijdig zowel met mono als vleugel water omhoog of naar beneden. Daar tussen kun je je balans vinden. Met de mono naar boven duwen en tegelijk met de vleugel naar onderen, of net andersom, heft elkaar op. Onder de boot duwt de mono naar onderen gaand de punt omhoog, waardoor de flappen naar onderen uitbollen. Net andersom als bij zwemmen dus.
Dat moet ik zien!
Ik heb een boek gekocht over grotten hier in de buurt met gedetailleerde kaartjes. Er zijn er bij, die alleen maar van af het water bereikbaar zijn. Sommige zijn een paar kilometer lang en voeren, of, idealiter, voerden, het hemelwater af door het kalkgesteente van de Burren. Dus wil ik er eentje zoeken die gedeeltelijk droog blijft, zowel bij hoogwater als bij hevige regenval. Daar sleep ik dan een paar, met de auto opgeladen gel-accus naar toe, zoek verbinding met Radiowave en ik kan pjoeteren. Als ik in dit schuurtje kan wonen kan ik overal terecht waar ik uit de wind en de regen zit.
Stel je voor, een oceaan als voordeur. Ik ben al tot Australie aan toe voor gek verklaard, maar wat dacht je van met vloed een netje voor de ingang spannen en bij eb vis voor het oprapen? Een keer in de week toerist en electriciteit winnen uit het getij.
Ik zal leven bij het tij, mijn veroudering vertragen met 50 minuten per dag, 304 uur per jaar, wat neerkomt op 12,5 dag per jaar, wedijveren met mijn grootvader die 96 is geworden met een oplopende voorsprong van een jaar en vier maanden. Ik zou de eerste holenmens kunnen worden die een eeuw trotseert.
Let op, dit wordt de coolste craze: verwilderen. Go savage, young man!
Jan Ploeg, weitje Fanore, 8 juli 2006
print versie