14 december 2005
Het lijkt misschien een formaliteit, maar ik sta er op 's nachts op het weitje te liggen. Het meest van de dag en de avond ben ik boven in het 'WaterWing Research and Development Center' en mijn nachtelijke ritje dient 'enkel' om wakker te worden in een nieuwe dag met onvastlegbaar delicate en subtiele pastels. Het is mooi goed dat geen technologie het menselijk ervaren kan evenaren, want iedere morgen juichen mijn ogen het licht toe dat de hellingen van Fanore inkleurt.
Maar mijn ware magie licht verborgen in de golven. Vanmorgen feestten vloedgolven hun aankomst op de zwart gestoken slagrotsen in een blekend wit licht, onder een glinster van gemalen smaragd. Zeemeeuwen scheren aan het water tot ik ze verlies tussen de geheven massa's.
Gisterenavond echter wachtte me een welkom op het weitje. De hemel was glashelder en een vriesbeet hing kniehoog. Vol was de maan nog niet, maar ze goot een toverzijdenzakdoekje over het water, voor elk om op te rapen. Ik reed mijn bed beneden langs de 'Muddy Lane' en voelde aan hoe intensief de maan scheen. Het lag daar en wachtte tot mijn ogen het naar mijn tanden brachten. Motor af en ik op zorglijk pad over de glans van rotsen tot dichtbij genoeg het water voor de spiegel van de maan.
Het donker geeft vol scherm aan de verbeelding terwijl de maan haar licht diep in de golven plonst. Er leek een bron te zijn, de overwinning van licht op het duister. Ik zag geen golven, geen transportpatronen, alleen beweging, als een levend organisme van rusteloos en nimmer slapend licht.
Hoe dichterbij de kust, hoe ruiger de breuk van zwart licht. Tussen lichten gouden flitsen voor een deelseconde op. Een doordringende massa gooit haar energie tegen de blinde klippen.
Het valt niet moeilijk stemmen te verbeelden in de adem van de oceaan, vooral waar ze de rotsen treft. Alles is daar, van een mompel tot een schreeuw, van de gefluisterde beloften van eeuwige liefde tot de voorouderlijke klaagzang van mensen die hun leven verloren. Zet je oren naar wat je wilt horen. Beter dan afstandsbediening.
Jan Ploeg, Weitje Fanore, 14 december 2005
print versie