08 november 2005
Ik mag graag met reden lachen, ook al is deze nog zo absurd. Daarom ben ik niet echt dol op moppen. Ze bestaan meestal uit prefab humor, ingeblikte pret en bedoelen een glimlach op je gezicht te zetten of je daar nu in de stemming voor bent of dat maar beter kunt zijn. Het voelt een beetje als de eeuwige glimlach van de dolfijn, zoals Rick Barry, de voormalige trainer van Flipper het eens verwoordde: 'Ze glimlachen zelfs als ze door een brandende hoepel moeten springen.'
Toch is er die wonderlijke wetenschappelijke ontdekking dat als je je gezicht in een glimlach zet een samenspel van spiertjes je geest activeert tot een gelukkig gevoel. Misschien zijn we daarom zo gecharmeerd van dolfijnen, door hun klinkklare uitstraling van vooronderstelde vrolijkheid.
Laat ik daarom een beetje van deze lol met je delen door een beknopte bloemlezing te geven van deze kleine zonnestraaltjes in de altijd wisselende context van menselijk vertoon.
In Kilcolgan staat een benzine station dat comfortabel is gelokaliseerd als plaspauze op mijn tochtjes naar Galway. Binnenin hangt een vrij enorme closetrol houder van het merk 'Katrin'. Een paar jaar geleden had ik een vriendin die zo heette, een zure relatie van korte duur die haar hoogtepunt bereikte in het bedevaart stadje Knock. De bedrijfsleuze lijkt daarom zo treffend, om niet te zeggen prikkelend gekozen: 'Less is more'.
Een tikje hatelijkheid lijkt de lust in pret te verhogen, misschien vanwege het contrast. Voor mij kunnen T-shirt teksten een goudmijn van pret mode betekenen, hoewel ik zelf te verlegen ben om dezelfde grap steeds weer te vertonen. Het was het subtiele spanningsveld tussen uitnodiging en bedreiging die me aangreep toen ik een beer van een vent in Galway zag lopen met op zijn borst geschreven: 'Friendly when drunk.'
Als je opgepakt kon worden voor cultuurbelediging zag ik een zeer waarschijnlijke kandidaat in een Japanse toerist, die zijn waardering voor de Ierse drinkfilosofie opsomde met: 'Two beers or not two beers.'
Een heel andere invalshoek die hierop staat is het zichtpunt vanuit de andere kant van de bar, nuchter geformuleerd aan de muur van Keogh's pub in Kinvara: 'If you're drinking to forget, please pay in advance.'
Regelrecht wreed en daarom zeer effectief is de waarschuwing in de Celtic T-shirt shop in Lahinch: 'Children left unattended will be sold as slaves.'
McDermotts pub, nu al jaren mijn favoriete voedsel trog, verzamelt dit soort grappen, waarvan de algemene portee diverse invalshoeken bestrijkt die aanmoedigen tot drinken, maar twee springen er uit. De eerste zet je neer zonder mogelijkheid tot weerwoord: 'Jesus loves you, everyone else thinks you're an asshole.' De andere vrolijkt je de club in van eenzame idioten: 'My wife always complains I never listen to her, or something like that.'
Ik wil deze kleine rondleiding graag besluiten met een ongeruststellende mededeling die de kantine opsiert van de catamaran werf van de gebroeders Dubois in Groningen. Zij lijken de perfecte oplossing te hebben gevonden voor het dilemma waarvoor wij hier door de Ierse pub wetgeving zijn geplaatst: 'Wij vinden het niet erg als u rookt, zolang u het maar niet weer uitblaast.'
Ik hoop dat deze pret je mondhoeken iets heeft geheven. Het is gewoon vrije lol, zo voor het meenemen en altijd wel ergens voor het weggeven, als een Halloween masker van een dol fijne glimlach.
Jan Ploeg, Schuurtje Fanore, 08 november 2005
print versie