Dolphin Address 34
9 augustus 2005
Dit is bedoeld als een koddige benadering van een doldrijvend medium. Sinds Verena vertrok naar Berlijn moet ik weer van alle markten thuis zijn, maar ben er nogal verre van. Plotseling blijkt dat ik een onpeilbare hoeveelheid digitaal opererende machinerieën heb verzameld die zichzelf profileren naar het berggezicht van Connemara: aanlokkelijke vormen en kleuren maar van hier uit enkel bereikbaar in fantasie. Velen van mijn bezoekers hebben waarschijnlijk hun computer vaardigheden verworven in hun vroege jeugd, zoals een Chinees kind van nature Chinees spreekt. Tot mijn 44ste beschouwde ik computers als een 'na mij de zondvloed' verschijnsel, een verlies door ouderdom dat ik accepteerde met schouder ophalen, een vorm van ondernemen die ik niet nodig had en geen aanleiding toe zag om me in te wagen..
Soms wens ik hartgrondig dat ik me gehouden had aan deze aangeboren onwetendheid. Maar toen ontmoette ik Marieke en in haar kielzog bewandelde ik de eerste paadjes op het vloeibare scherm naar documenten en e-mails. Als het antwoord voorhanden is komen de vragen vanzelf en de digitale horizon was slechts een vingertop te gaan. Na Marieke consolideerde ik mijn vaardigheden met volume.
Ik begon verhalen en artikelen te schrijven en beetje bij beetje vond ik nieuwe paden om mijn gegevens te verwerken.
Het organiseren van mijn geest had een onverwacht weldadig gevolg voor mijn man.-dep. aandoening: mijn energieke fascinatie voor het leven breidde zich uit, terwijl mijn stemmingsvallen verwelkten. Na 30 halve jaren van misère versloegen de minnetjes en plusjes de plusminus. Een vaag verwante voorouder, de Trobriander filosoof Le Charrue zei eens dat er hoop is als je er niet te hard naar zoekt.
Maar van computers had hij geen verstand. Dezelfde eigenschap die het voor kinderen zo gemakkelijk maakt digitaal begrip op te doen zuigt de ouderen in een verslaving: de gelegenheid schept zichzelf en het antwoord lijkt altijd slechts één toets verwijderd. Onze natuurlijke nieuwsgier leidt ons tot de verwachting dat het paradijs net om de hoek ligt. Om dit echter uit te werken heb je of een natuurlijk begrip voor haar grammatica en karakteristieken nodig, of een betrouwbare loods.
Hier deed Verena haar intrede. Zij heeft zich het digitale koningkrijk in haar jeugd eigen gemaakt en het was meeslepend haar over de toetsen te zien vlinderen naar verbazingwekkende resultaten. Hoewel ik veel te traag was om haar bewegingen over te nemen was de magie die zij bereikte zo uitnodigend dat het me regelrecht mijn tweede digitale jeugd in leidde. De digitale werkelijkheid waarin wij leven veranderde van een onuitwarbare kluwen in een overvloedig menu. Om ons observatie vermogen te vergroten kochten we de allernieuwste foto- en video uitrusting. We zijn nu in staat om alles binnen ons blikveld vast te leggen. Maar een eenvoudige klik op een knopje levert geen plaatje op zoals vroeger. Daarachter ligt een inspannend proces, een routine wanneer je het eenmaal weet (en hebt onthouden hoe je het gedaan hebt), maar een beproeving van 'trial and error' om het eerst onder de knie te krijgen.
Nu ben ik alleen en mis haar en haar helpende hand. De afgelopen vier dagen ben ik enkel de bus uit geweest om te eten en voor toilet. Ik heb verschrikkelijk mijn best gedaan om de opnamen van de camcorder te downloaden, op te slaan in 'mijn documenten' en op een CD te branden. Ik heb alles geleerd wat ik niet moet doen en tenslotte het ware pad uitgehakt met behulp van mijn verre buurman Robin, de trouwe hulp van mijn webmeesteres Carola en de finishing touch van het aanstormende digitale talent van Tricia. Vandaag hoop ik mijn allereerste Everio CD te branden en ik weet dat Verena trots op mij zal zijn.
Jan Ploeg, Weitje Fanore, 9 augustus 2005
print versie