Dolphin Address 25
8 juni 2005
De ochtendzon koestert Verena’s balkon. Omkranst door viooltjes in alle kleuren van de regenboog laat ik de dag langzaam binnen. Veelstemmig weerkaatsen vogeltjes drie hoog tussen de woonblokken, af en toe onder stemt door vertrekkende forenzen. De rimpeling op het Neu Koelner Schiffahrt Kanal herschittert het uitgeslapen zonlicht.
Berlin s’éveille.
De stad heeft een heel ander gezicht gekregen. Ik had haar nog niet in deze bladertooi aanschouwd. Het maakt een wezenlijk verschil met de onherbergzaamheid van de afgelopen winter. Ze verzacht de grimmigheid van hoekige lijnen tot wollig wiegende bewegingen en kleurt de harde baksteen met een milde gloed. Zelfs de onverschillige geluiden van het eeuwige verkeer worden gedoofd tot dorpse proporties.
We gaan onze laatste week in. De voorbereidingen voor Bretagne zijn nog in volle gang. Ik wil eigenlijk nog een tweede dakkoffer op de bus om onze leefruimte uit te ruimen en we moeten nog iets aan schoeisel verleesten. Er zullen ongetwijfeld nog ‘last minute’ ideeën oppoppen en we zullen moeten berusten in tijdgebrek.
Op het front van de beeldende verslaggeving lijkt de laatste uitputtingsslag in zicht. We kopen de camera body in Berlijn en de objectieven in Assen. De camcorder was liefde op het eerste gezicht, maar het passende onderwaterhuis is nog een probleem.
Nog een dag vrienden helpen schilderen, losse einden afknopen, hier en daar afscheid nemen en dan gooien we het hoofd in de wind en werpen ons in de armen van de zwaartekracht.
Het is voor de viooltjes te hopen dat het hier af en toe regent, want wij nemen de muziek mee.
Jan Ploeg, Berlijn, 8 juni 2005
print versie