Dolphin Address 11
16 maart 2005
Als ik de rokende puinhopen van Berlijn achter me laat besef ik zo sterk dat ik geen stadsjongen ben. Ik ervaar de caleidoscopische onverschilligheid, gegrond op angst en achterdocht, als een belediging van mijn oprechtheid en zal dit nooit kunnen aanvaarden.
Ik ben een snel weg mens in mijn noodzakelijke kwaad. Vind het leuk om te rijden van benzine tot benzine station, tenminste, zo lang als ik ergens naar toe ga. En te gaan heb ik, naar de Zilveren Dame, slechts 2000 km. verderop.
Maar er is tijd en eerst ga ik me voorbereiden op Ierland, beter dan ooit tevoren. Als ik de Nederlandse grens over rijdt begint het feest der herkenning weer. En als ik Groningen, de stad waar ik nooit in, maar altijd in de buurt van woonde, in ga, ervaar ik dat ik zo veel meer mensen ken dan dat ik dacht.
'Dus jij wou het Nederlandse wegennet financieren?' Ik had hem niet zien komen, de man die ons huis gekocht heeft en nog steeds mijn post ontvangt. Maar ik begrijp onmiddellijk zijn verwijzing naar de drie snelheidsbekeuringen die ik bij mijn laatste bezoek opliep. Hoe heerlijk om weer in humor te leven.
Hier kan ik weer praten met mensen die wat terug zeggen en helemaal vanzelf maak ik weer overal praatjes. Zoals met een vrouw die ik herken, maar niet kan plaatsen. We rekenen uit dat het 13 jaar geleden was, maar ze lijkt geen dag ouder. En muziek icoon Jan van Dijk met zijn CD kraam op de Grote Markt. Ik vraag hem naar de blues en hij legt 'Hits and rarities' van The Animals voor me neer. 'Alleen als 'For Miss Caulker' er op staat', zeg ik en hij gaat helemaal door z'n dak. Instant broederschap.
Ik koop een slaapzak die me tot min 15 warm houdt en een jas waar ik op m'n gemak in kan schrijven. Ik trakteer mezelf op al die goeie ouwe straat lekkernijen zoals een zoute haring, een bakje kibbeling, Belgische patatten en een saucijzenbroodje bij de Hema. Ik koop de mooiste muziek van de wereld, de blues en Indiase ragas.
Ik heb nog heel wat te doen. Eerst nog wat verbouwinkjes aan de bus, maar ik heb ook nieuwe monovinnen nodig en het 7 mil duikpak dat ik deze winter zo gemist heb. Het moet allemaal te doen zijn in een week, hoewel ik me niet echt wil haasten. Ik heb geen idee waar de volgende Dolphin Address vandaan zal komen, maar het zal dichterbij zijn en spoedig.
Jan Ploeg, Norg, 16 maart 2005
print versie