Dolphin Address 1
7 januari 2005
In de luwte van een ligusterheg steek ik mijn shagje aan. Een gevlekte berk probeert een flatgebouw te camoufleren. Wat zal er om de hoek zijn?
Onder de brug door vloeit het Teltow kanaal, waarop twee zwanen een diepe V trekken. En dat is niet het enige dat het stadsdeel Neukoeln aan natuur te bieden heeft. Vorig jaar al zag ik in de grote den op Verena's binnenplaats een eekhoorntje. Een paar dagen geleden wipten er twee Vlaamse gaaien over een belendend balkon en gisteren verschool zich een havik in een geboomte voor een stelletje opgewonden kraaien.
Je moet hier niet naar de grond kijken, naar peuken of hondendrollen, want daar is het een zwijnenzooi. Beter kun je naar de bomen kijken, die zijn er in overvloed. De straten lijken smal, omdat de huizen 4, 5 verdiepingen hoog gaan, maar zijn breder dan je denkt, vooral door de bomen die er aan weerszijden staan. Deze trekken zich niet veel aan van het licht waarnaar ze verondersteld worden te groeien. Ze takken zich uit over de weg en breken de vierkante vormen van de huizen.
Balkons zie je op alle kanten, noord, oost, zuid, west en alles daar tussen. Het lijkt alsof de frisse lucht en het uitzicht boven zonlicht gaan. Ze zien er nu trouwens meer uit als een opslagplaats, maar dat zal de winter zijn.
Het trottoir is hier vaak met vierkant gebroken keisteentjes ingelegd in de tijd dat je nog drie stokjes zoethout voor een halve pfennig kocht en behalve door voeten vergeten.
Bij parken en kinderspeelplaatsen zie je een bijna Ierse borden weelde, waar vooral op staat wat niet mag. Met gemengde gevoelens zie ik dat er ook Turks tussen staat.
Het verschil is niet absoluut, maar als ik plas in een elektronisch aangestuurd urinoir, moet ik denken aan het richeltje in Ierse urinoirs dat je dwingt zo dicht mogelijk bij de plaswand te gaan staan.
Overal wordt je door reclame 'angemault'. Niet echt anders als in Nederland, wel indringender en massaler. Mijn prijs van de week gaat naar Robby Williams die overal zijn hemd staat uit te trekken. Frisse jongen!
Jan Ploeg, Berlijn, 7 januari 2005
print versie