Dolphin Address 15
4 september 2004
Gisteravond scheen er een helder licht vanachter de Slieve. Voor zo ver ik weet woont daar niemand. De gloed van Galway licht veel verder naar het noorden en Ballyvaughan is te klein en verstrooid voor dit krachtige schijnsel. Zou er dan 's nachts in de turf worden gewerkt of was er een waanzinnig feest gaande?
Half wilde ik de auto weer ompakken en de bergweg oprijden. Dit was niet zomaar niks, er was daar iets gigantisch gaande en het licht nam langzaam toe. Ik kreeg honger en groef wat brood met kaas op uit de kartonnen etensdoos. Misschien was ik 5 minuten afgeleid, mogelijk 10. Toen ik weer op keek was ik eigenlijk niet eens verbaasd.
Net vrij van de rand, in stilte gestegen, scheen daar een volledig volle maan. Haar gouden strijklicht kolkte doorschaduwt door richels en rotsblokken langs de hellingen. Nu wist ik het wel. In mijn getijdenboekje was een volle maan aangegeven. Maar als ik had geweten dat ie zo vol zou zijn, dan had ik een krant gekocht. Om bij te lezen.
Geintje
Toen ik vanmorgen thee wilde zetten, zag ik enigszins verbaasd, dat mijn beker vol water op het tafeltje stond. Dit is volstrekt tegen mijn gewoonte. Ook zag ik dat er een klein stukje zeewier aan de rand plakte. Zo mogelijk nog ongewoner. Ik doopte een vinger in het water en die smaakte naar zee. Zou Dusty mijn beker hebben gevuld?
Ben jij gek?!
Een doorgeknoopte grapjas had de moeite genomen om over de rotsen te strompelen en mij een beker zeewater te halen. Wie weet hoe lang ze gisteravond nog gniffelend achter een muurtje hebben liggen wachten op het verhoopte resultaat van hun geschenk.
Skyline
Wij leven eenvoudig en bescheiden op dit weitje. Niettegenstaande dat, of misschien wel daarom valt al het nieuw en ongewone ons op. Zoals de aangespoelde golfers' schoen die we hebben opgenomen in onze subculturele beleving. In plaats van een 6 meter hoge rotsmuur te stapelen om de aanzwellende snauw van het water uit te dijken, hebben we de schoen symbolisch op de paal van het stortverbod paaltje gestoken, om de gramschap van de oceaan af te wenden. We stellen ons voor hoe over een eeuw of drie archeologen ons teken zullen ontdekken en het verheerlijken in een apart hoofdstuk over de invloed van dolfijn geloof op de Ierse culturele geschiedenis.
Meer terug op aarde is de aangespoelde boomstam die we de rotsen op gesleept hebben om te drogen voor brandhout. Het steekt daar nu uit en wordt doordrenkt met eindeloze Ierse regen.
Het meest opbeurende uitzicht heb ik nu op een stoomhete, lichaamswarmende, sappige beker met Earl Grey thee (met Bergamot olie), gebrouwen door m'n liefje, m'n duifje, de altijd dansende Verena.
Jan Ploeg, Weitje Fanore, 4 september 2004
print versie