Dolphin Address 28 2003
21 augustus 2003
Voor een alleenstaand (en liggend) mens is de vreugde des te groter om bij het krieken van de dag door al die golven te worden begroet. Dat begint al met het poepen. 'Downloaden' noem ik dat sinds kort.
Zoals overal bij de 'Burren' lopen de rotsen bij mijn weitje terrasvormig de zee in. Nu ga ik het liefst zo dicht mogelijk bij het water, zodat de boodschap spoedig netjes wordt weggespoeld. Maar doordat het tij elke dag een uur opschuift, wisselen de terrassen daar na mee. Daardoor is het steeds weer een gok of de gekozen locatie nog veilig is, of dat ik tijdens de druk van mijn hurken zal worden gespoeld.
Het is een sport, het taxeren van de golfslag, de aanvankelijke moed, de zorg die met het water stijgt. Mijn eenmaal weerloze hurk tegenover de in hun onschuld aanrollende kuiven.
En dan heb je ook nog 'zevende golven', getijdengolven en 'freak waves'. Het leuke is nu, dat ik niet hoef te beschrijven wat er gebeurt wanneer het 'mis' gaat. Dat moet ieder voor zich kunnen in vullen.
Bright spells and scattered showers
Het is hier nat, absoluut niet koud, maar wel door en door nat. Dat is niet zo'n wonder, want ik ga wel vaker naar Galway als het minder goed weer is.
Het lijkt op laag, heel laag hangende bewolking, maar het is waarschijnlijker dat de bewolking nooit is opgestegen. De dichte fijne druppeltjes lijken overal vandaan te komen en dat is alleen maar logisch met al die rivieren en kanalen die Galway doorsnijden.
De Ieren trekken zich er niet veel van aan. Ze zijn er op gekleed of lopen er lachend met korte mouwen doorheen. Het is te gewoon om je er druk over te maken.
Vanavond ga ik naar de film 'Whale rider'. Dat wordt de eerste keer in drie maand, dat ik anderhalf uur bewust niks ga doen.
Als dat maar goed gaat.
Jan Ploeg, parkeerplaats haven Galway, 21 augustus 2003
print versie