Dolphin Address 18 2003
21 juli 2003
Gisteravond ben ik nog even, vlak voor het donker werd mijn schoenen gaan halen bij Pollenawatch. Er was een nogal stevige (zelf zei ze 'padded' -'gebufferd') vrouw aan het zwemmen met een hond die Bailey heette. Een andere vrouw zat net te plassen bij het plankhek.
Toen ze klaar was trok ze haar broek op en deed hem toen nog een keer luid giechelend naar beneden voor haar vriendin. Ze schrok niet eens toen ik uit de schemer trad en haar bedankte voor haar optreden. Alleen maar: 'Oh, I didn't see you come.' 'I didn't'.
Natuurlijk bleef ik nog even hangen, alleen al om Dusty te zien spelen met de hond. Plotseling zag ik nog een rugvin en tegelijkertijd hoorde ik achter me de andere vrouw zeggen: 'Look, there is another dolphin.' Toen overal vinnen, minstens vier, de meest nabije op een meter of vijf. Ik zag Dusty langs de vijverrots flitsen en weer terug en nog es.
Ik werd opeens erg bang. Soms is het 's nachts erg donker rond de auto in de duinen. Dan krijg ik soms zo'n KKK-paniek gevoel, dat in het zwart gehulde locals, tuk op een verzetje, uit de duisternis op zullen doemen, om mij, om een zelf gebakken reden, een afstraffing te geven. Ik lever me dan uit aan het onvermijdelijke. Dat kan ik doen, omdat ik weet dat het enkel angst om angst is.
Voor haar was het echt, dat kon je zo zien aan haar vlucht bewegingen. Maar wat gebeurde er nou eigenlijk? Wilden ze haar terug halen, was het een strafexpeditie? Ze hebben haar volgens mij niet aangeraakt, ik heb vandaag niet de harkstreken op haar huid gezien die typisch zijn voor aanvallen van andere dolfijnen.
Opeens kreeg ik een nieuw idee: zou Dusty het gezelschap van mensen zoeken omdat dit bescherming biedt tegen aanvallen van soortgenoten?
Even snel als ze kwamen waren ze ook weer verdwenen en even later speelde Dusty al weer met de hond.
Jan Ploeg, Fanore Beach, 21 juli 2003
print versie